فرهاد وارسته (۱۳۱۶، تهران - ۱۳۹۳، تورنتو) بنیانگذار کاراته در ایران بود.
وی در اواخر سال ۱۳۶۰ از تهران به فرانسه و از آن جا به کانادا مهاجرت نمود. او بنیانگذار سبک کان ذن ریو کاراته دو در ایران و جهان است. وارسته و شاگردانش در آکادمی کاراته ایران واقع در خیابان تخت طاووس که مهمترین مرکز آموزش کاراته در تاریخ این ورزش در ایران بود.
فرهاد وارسته، شناساننده کاراته به ایران بودند (سال ۱۹۶۶) و پدر کاراته ایران محسوب می‌شوند. ایشان تنها دارنده دان ۱۰ کاراته ایرانی و تنها فرد غیر آسیایی شرقی هستند که رسماً از سوی کاراته کنترلی ژاپن مجاز به ایجاد یک سبک کاراته کنترلی شناخته شده‌اند.
ایشان با داشتن درجه دان ۱۰ کاراته در عین حال دارنده لقبِ شینان (Shinan) - به معنی استاد اعظم و معلم برتر - هستند.
وی طی ۱۵ سال با شرکت در مسابقات داخلی و بین‌المللی کاراته، در تمام مبارزات خود پیروز بوده و همیشه مقام اول مسابقات را به خود اختصاص داده و ما حصل آن ۵۰ مدال طلا بوده‌است.[۱]
وارسته دارای دکترای علوم ی (Ph.d) از دانشگاه میشیگان آمریکا(۱۹۶۶) و مدرک تخصصی علوم در فیزیک شیمی و زیست‌شناسی (۱۹۵۹) از دانشگاه جنوا سوئیس بود.
پس از برکناری وی از سمت‌های سابق، وارسته پس از ممنوع‌الخروجی از ایران و همچنین ممنوع‌الخروجی از تهران، نهایتاً با همسر و چهار فرزند خود به پاریس مهاجرت نموده و به تدریس کاراته در پاریس به همراه فرزندش مشغول میشود. وی با پسرش به تدریس می‌پردازد و با چند شاگرد فرانسوی و ایتالیایی، به مسابقات قهرمانی کاراته رُم دعوت میشود. تیم او برنده مدال طلای کومیته (Kumite - مبارزه) تیمی شده و پسرش (پیروز وارسته) برنده مدال طلای کاتای انفرادی می‌گردد.
در سال ۱۹۸۶ وی به کانادا مهاجرت نموده و برای بار سوم از ابتدا آغاز نمود و خود وی در مورد این زمان می‌گوید که سه بار در هفته در زمین اسکواش، کاراته تعلیم می‌دادم و هرگاه در مورد گذشته صحبت می‌کردم، اغلب اشک در چشمانم بود ولی این‌ها اشک ضعف نبودند بلکه اشک احساسات بود. در سال ۲۰۰۲ دوجو (باشگاه) ایشان در کانادا برای هشتمین سال متوالی به عنوان برترین دوجوی آمریکای شمالی انتخاب گردید. دختر وارسته نیز به نام نسیم وارسته، از قهرمانان کاراته کانادا (ملی و بین‌المللی) محسوب میشود.
وی در روز یکشنبه ۱۱ اسفند ۱۳۹۳ پس از یک دوره بیماری در تورنتو درگذشت.
از جمله برخی سمت‌های وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
در دنیای کاراته به کمربند اوبی گفته می شود که باید رزمی کار بر روی لباس هایش ببندد. افرادی که با دنیای هنرهای رزمی آشنایی داشته باشند از اهمیت و ارزش مفهوم کمربند آگاهی دارند. کمربندها در قدیم فقط در رنگ های سفید، قهوه ای و مشکی مورد استفاده قرار می گرفت.
روال گرفتن این سه رنگ کمربند کاراته در گذشته به این صورت بود که وقتی وارد کاراته می شدید به شما کمربند سفید می دادند. پس از چند سال انجام تمرین های سخت و طاقت فرسا به رزمی کار کمربند قهوه ای داده می شد. پس از چند سال که از گرفتن کمربند قهوه ای گذشت به شرطی که رزمی کار در انجام تمرینات خود پشتکار و مداومت داشته باشد به او کمربند سیاه می دادند.
مفهوم گرفتن کمربند مشکی در کاراته به این معنی بود که رزمی کار چندین سال تلاش و کوشش بسیاری برای یادگیری کاراته انجام داده است. در گذشته رنگ کمربند کاراته کاها به دلیل مدارزات مداوم و انجام تمرین های سخت و بعضا ریخته شدن خون بر روی کمربند به رنگ قرمز یا قهوه ای متمایل می شد. به این ترتیب پس از سال ها تمرین کاراته، کمربند شخص رزمی کار سفید همراه با لکه های قرمز بوده است.
اکنون از هر رنگ کاراته برای نشان دادن درجات مختلف استفاده می شود که این کار از تمرینات راهبان بودایی تقلید شده است. بعضی اوقات راهبان بودایی کمربندهای رنگی را برای نشان دادن درجه فضیلت شان می بستند. به این دلیل این منشاء مذهبی و معنوی رنگ های کمربند از اهمیت زیادی برخوردار است. ترفیع درجات یک رزمی کار صرفا بر اساس مهارت در تکنیک نمی باشد. بسیاری از کاراته کاها هستند که مهارت فنی زیادی دارند اما این خصوصیت به تنهایی کافی نیست و باید پیشرفت فکری و تکامل معنوی رزمی کار نیز لحاظ شود.
روش درک کردن مفهوم رنگ های کمربند برای هر سبک، مشخصه رشد فنی، روانی و معنوی آن سبک می باشد. برای تغییر رنگهای کمربند از رنگ های سفید، نارنجی، آبی، زرد، سبز، قهوه ای و سیاه استفاده می شود (در بعضی از سبک ها از رنگ های دیگر نظیر قرمز و بنفش نیز استفاده می شود).
حال به برسی معنی و مفهوم هر یک از رنگ های کمربند کاراته می پردازیم:
کمربند سفید: رنگ سفید رنگ پاکی، سادگی و صفای قلب بوده و نشان می دهد که ذهن و فکر هنرجو پاک و خالی از هر چیز نا آشنای مربوط به مفاهیم معنوی تمرینات کاراته می باشد و در اصل تازه کار است. علاوه بر این رنگ سفید به این معنی است که هنرجو کمی از تکنیک های تمرینی کاراته را بلد است.
کمربند نارنجی: رنگ نارنجی نشان دهنده رنگ خورشید است و نشان می دهد که رزمی کار در حال افزایش مهارت و فهم خود برای برای رشد در جهت افق های جدید می باشد.
کمربند آبی: رنگ آبی رنگ دریا و آسمان است و نشان می دهد که تمایلات رزمی کار به سمت افق گسترش یافته و ذهن او به عمق دریاها راه پیدا کرده است و با پشتکار و جستجوی بیشتر می تواند به اعماق بیشتری برود.
کمربند زرد: رنگ زرد نشان دهنده روشنایی است و به این معنی است که رزمی کار روز جدیدی را با درخشیدن شروع کرده است. این رنگ برای ذهن و فکر، فهم و مهارت را به ارمغان می آورد.
کمربند سبز: رنگ سبر رنگ طبیعت است و کمربند سبز برای هنرجویی استفاده می شود که شروع به شکوفایی و بهره دادن کرده است.
کمربند قهوه ای: رنگ قهوه ای، رنگ زمین و استحکام است و کمربند قهوه ای نشان دهنده این است که تکنیک و مهارت های هنرجو در حال تکمیل شدن است، ذهنش مساعد و خلاق است و فکرش آماده می باشد.
کمربند سیاه: رنگ مشکی از ترکیب همه رنگ ها بدست آمده و دلالت بر این دارد که هنرجو همه مهارت های لازم را برای پیشی گرفتن از موانعی که در اولین سالها، با آن مواجه شده را فرا گرفته است. رنگ سیاه، رنگ پیروزی نیست بلکه رنگ شب می باشد و نشان می دهد اولین روزی که با کمربند طلایی شروع شد، اکنون پایان یافته است و روز جدیدی می آید.
در زمین مسابقه از دو باند به نام های آکا و شیرو استفاده می شود که به ترتیب قرمز و سفید هستند. این رنگها از مظاهری که قبلا در آموزش های انجمن ملی کاراته درباره رنگ های کمربند ژاپنی های قدیم بحث شده بود پیروی می کند. مظاهری که خلوص فکر و فاقد هرگونه خود پسندی را نشان می دهند که نقطه اوج هدف کاراته می باشد.
یکی از نکات مهمی که درباره کمربندهای کاراته به طور متوالی فراموش می شود اهمیت نحوه بستن آن می باشد. در فن (هارا)، شخص شرقی فکر می کند که مرکز بدنش (تاندان) که حدود 3 اینچ پایین نافش می باشد، منشأ ki می باشد. منشأ ki نیز، مرکز عالم است. گره کمربند نیز معمولاً روی قسمت هارا قرار می گیرد.
کمربند، مظهر ماندگار مرکز عالم می باشد و منشا تمام قدرت های الهی یا تکنیکی است. گره کمربند، مرکز ثقل شخص کاراته کا و ارتباطش با مرکز عالم، منشا ki و قدرت را به خاطر می آورد. مانند مومات ارتشی، کمربند بیان کننده تجربه، تعلیمات، عقل و دانش حاصله برای فرد کاراته کا می باشد که این نمونه ای کوچکی از تاثیر رشته کاراته می باشد.
در آخر یادآوری این نکته ضروری است که رنگ کمربند، تنها نشانه مهارت تکنیکی نمی باشد بلکه نشانه خصوصیت معنوی کاراته کا نیز هست.
تناسب اندام دومین دلیل شایع برای یادگیری کاراته است. هنرآموز با انجام تمرینات کاراته بعد از مدتی فرم بدن او تغییر می کند و حالت زیبا تری به خود می گیرد. در حالی که کاراته جزء ورزش های هوازی در نظر گرفته نمی شود اما ضربان قلب شما را برای مدت 20 دقیقه 70 تا 80 درصد افزایش می دهد. اکثر دانش آموزان کاراته قبل از آموزش، بدن خود را با تمرینات هوازی مانند طناب بازی و دویدن گرم می کنند. کاراته هم مانند شنا کردن است به این صورت که باید بیشتر اعضای بدن خود و ماهیچه هایتان را به کار وادارید.
با آموزش کاراته استقامت،استحکام، سرعت و انعطاف پذیری شما افزایش می یابد. آموزش کاراته تقریبا همه عضلات بدن شما را تقویت و توسعه می دهد. از طریق آموزش صحیح شما می توانید ضربان قلب خود را در مواقع استراحت هم کاهش دهید و احساس سلامتی بیشتری داشته باشید. و اما این سوال پیش می آید که این پروسه چقدر چقدر طول می کشد؟ جواب این سوال برای همه یکسان نیست. بلکه مدت آن بستگی به توانایی، انگیزه و استعداد طرف دارد.
دانش آموزی که آموزش کاراته را شروع می کند تا حدودی آرام، ساکت و ترسو است. طبیعی است که کسی یک چیز جدید و نا شناخته را یاد بگیرد این خصوصیات را داشته باشد. در هر دانش آموزی ممکن است که اعتماد به نفس با سرعت متفاوتی پیشرفت کند و این ممکن است خطرناک باشد چون شاید بعضی ها به آنچه آموزش می بینند احترام نگذارند.
کلمه اعتماد به نفس به معنی "کیفیت یا حالت خاص بودن" است. کاراته از طریق آموزش ها اعتماد به نفس را به ما القا می کند و به ما کمک می کند که بر ترس خود غلبه کنیم. همچنین وقتی یاد بگیریم که اندام خود را چگونه کنترل کنیم خود به خود اعتماد به نفس ما در زندگی نیز افزایش می یابد. این اعتماد به نفس به شما کمک می کند که در هر جنبه ای از زندگی بهتر شوید و شخصیت قوی تری داشته باشید.
حال این سوال پیش می آید که چگونه می توانم اینگونه باشم؟ جواب خیلی ساده است، فقط با تمرین. تمرین و فعالیت مداوم در کاراته باعث می شود که شما به موفقیت نزدیکتر شوید. تمرین به شما کمک می کند تا بتوانید کنترل فیزیکی و روحی و روانی بر روی خود داشته باشید و این کار موجب می شود که اعتماد به نفس شما افزایش یابد. تمرینات کاراته به صورت فردی و گروهی انجام می گیرند. تمرینات فردی باعث پویایی شما می شوند و تمرینات گروهی اعتماد به نفس شما را بالا می برند. این نکته را به یاد داشته باشید که اگر به خود اطمینان نداشته باشید در هر جنبه ای از زندگی شکست خورده یا با مشکل روبرو می شوید.
آموزش کاراته آگاهی و دانش ما را از بدن خودمان افزایش می دهد و به ما می آموزد که چگونه اندام خود را کنترل کنیم. این فرآیند منجر به بهبود هماهنگی دانش آموز می شود. وقتی که بر اندام خود مسلط باشید و بتوانید به خوبی از آن ها استفاده کنید اعتماد به نفس شما افزایش یافته و باعث افزایش عملکرد شما در کاراته می شود.
والدین اغلب به این دلیل فرزندان خود را به کاراته می فرستند تا آگاهی آنها افزایش یافته و بتوانند تمرکز بهتری در هر محیط داشته باشند. هنگامی که از ما می خواهند تمرکز داشته باشیم منظور از آن این است که بر آگاهی خود از ذهن و بدن مانند یک وظیفه تمرکز کنیم. برای این کار دانش آموز نیاز دارد تا چیزهایی که حواس او را پرت می کنند بشناسد. منظور از تمرکز این نیست که از محیط اطراف خود بی اطلاع باشید بلکه این است که بر روی آن چیزهایی که در آن لحظه مهم هستند تمرکز کنید.
کاراته نظم و انظباط می خواهد به همین دلیل شما فقط با تمرکز مناسب می توانید پیشرفت کنید. برای برخی از مردم تمرکز آسان و برای برخی دیگر سخت است. به این دلیل که باید در کاراته بر روی بسیاری از جزئیات ظریف تمرکز کنید و جنبه های فنی حرکات را یاد بگیرید باید تمرکز کافی داشته باشید. کاراته به شما می آموزد که چطور بر روی چیزی تمرکز کنید و این برای تمام جنبه های زندگی شما مفید می باشد.
ساختار کاراته سلسله مراتبی است. یک استاد ارشد (سنسی) وجود دارد و به دانش آموزان در سطوح مختلف آموزش می دهد. شما نمی توانید این ساختار را بدون داشتن نظم و انضباط به خاطر بسپارید. در کاراته به مربی ارشد احترام گذاشته می شود. مربی می تواند مانند یک فرمانده نظامی به شما دستوراتی بدهد و شما هم مجبورید بدون هیچ چون و چرایی از اون اطاعت کنید. می توانید برای درک بهتر فیلم "The Karate Kid" را مشاهده کنید.
مانند این فیلم، جایی برای نافرمانی در کاراته وجود ندارد. یک مربی باید برای داشتن نظم و انضباظ در باشگاه سرسخت باشد. نظم و انضباط یکی از پایه های اصلی هنرهای رزمی می باشد و با داشتن نظم و انضباط می توانید بر بسیاری از محدودیت ها غلبه کنید.
یکی از دلایلی که خیلی ها به سمت کاراته روی می آورند این است که کاراته متفاوت تر از سایر ورزش های رزمی می باشد. خیلی ها به دلیل کنجکاوی که دارند به طرف کاراته می آیند و جذب آن می شوند. مدت دوره یادگیری شما در کاراته مهم نیست بلکه آنچه که مهم است این است که شما چیزی یاد بگیرید. شاید چیزی برای شما سرگرم کننده باشد اما برای یکی دیگر سخت و مشکل باشد به همین دلیل زمان و دوره آموزش بسته به هر نفر متغیر است.
درباره این سایت